| سید مهدی سیدی |
وقتی بحران‌ها خیلی شدید می‌شود آدمیزاد به طنز، خنده و یا حدس و گمان پناه می‌برد تا از ترس نمیرد!
اگر فکر می‌کنی الان در بدترین شرایط تاریخ قرار داریم اشتباه می‌کنی؛ اوضاع آنقدرها هم که فکر می‌کنی وحشتناک نیست؛ فقط برای چند لحظه تصور کن
چه می‌شد اگر:
اگر ویروس کرونا پرواز می‌کرد؛ یا مثلا با گردش هوا، دود، خاک، باران و یا حتی با تابش نور منتشر می‌شد!
اگر ویروس کرونا به جای انتقال از طریق قطرک‌ها، از روی لباس، کفش و دستکش نفوذ می‌کرد و یا حتی از فواصل دور پرتاب می‌شد، از دیوار می‌گذشت و به هدف می‌نشست!
اگر دوره نهفتگی کرونا به جای ۱۴ روز، ۱۴۰ روز می‌بود!
اگر ماندگاری ویروس روی سطوح مختلف، به جای چند ساعت و چند روز، چند ماه و چند سال می بود!
اگر برای پاکسازی و کشتن کرونا، به جای یک محلول آب و صابون ساده مجبور می‌شدی دمای محیط را به ۱۲۰ درجه برسانی؛ یا عضوی را قطع کنی و یا چیزی را دفن کنی!
اگر درصد مرگ و میر این ویروس به جای ۳ درصد، ۹۷ درصد می‌بود؛ یعنی از هر ۱۰۰ بیمار، ۹۷ نفر جان می‌دادند.
اگر این ویروس، جنسیتی بود، یعنی فقط و صرفاً ویژه خانم‌ها یا آقایان می‌بود!
اگر این ویروس ویژه یک صنف و نژاد و شهر خاص می‌بود و به بقیه کاری نمی‌داشت؛ مثلا فقط برای مهندس‌ها، حقوق دان‌ها، پزشک‌ها، نظامی‌ها، معلم‌ها، تهرانی‌ها، ایرانی‌ها!
اگر این ویروس فقط ویژه فقیران بود و پول‌دارها را آلوده نمی‌کرد!
اگر این ویروس مردمی بود و مسؤولان را هرگز مبتلا نمی‌کرد؛ یعنی هیچ مدیری با کرونا از دنیا نمی‌رفت!
اگر این ویروس هر ماه دو نوبت تکرار می‌شد و به پیک تلفات می‌رسید!
اگر به جای قرنطینه چند روزه بیماران مشکوک، باید هر فرد مشکوک به کرونا ۲ سال حبس می‌شد!
و ده ها و صدها اما و اگر، که هرکدام‌شان چنانچه رخ می‌داد اوضاع به شدت ناامید کننده، هراس‌آلود و وخیم‌تر می‌شد.
پس نترس، آرام باش! مسأله ساده است؛ کرونا ویروسی است ضعیف با سرایتی قوی، با پیشگیری‌های بسیار راحت و دوره پیک نسبتا کوتاه و تمام‌شدنی.
اندکی مراقبت با یک جرعه توکل و تقوا، همه چیز را ختم به خیر می‌کند. ان‌شاءالله.
