| سید مهدی سیدی |
در خصوص مناظره اینستاگرامی حجت‌الاسلام رفیعی و سید حسن آقامیری چند نکته قابل ذکر است:
۱- توسعه فضای مجازی، ما و همه منبری‌ها و مبلغان دین را ناچار کرده است همه صداهای متفاوت و یا مخالف را بشنویم و به هر نحو ممکن پاسخ دهیم؛ سانسور صداها در فضای مدرن کار دشواری است.
۲- مشی حجت‌الاسلام رفیعی در فرایند مناظره، قابل تقلید و تحسین است؛ رویکردی منصفانه، پدرانه، اخلاق مدار و البته با صراحت.
۳- عملکرد حجت‌الاسلام سرلک در وساطت این جلسه شایسته ستایش است؛ سرلک می‌تواند نماد خوبی از نسل روحانیون فاضل، آشنا به رسانه و مقتضیات زمان باشد. البته نه آن روحانیونی که برای جذب فالور، دست به هر کاری می‌زنند و با اباحه گری خود را در اندازه یک سلبریتی خوش چشم و ابرو تنزل می‌دهند.
۴- حسن آقامیری ثابت کرد رسانه را از خیلی‌ها بهتر می‌شناسد و با هوش ذاتی و البته مهارت‌های اکتسابی می‌تواند در سخت‌ترین شرایط هم ماهی خود را بگیرد و به‌سادگی دم به تله ندهد! او توانست یک مناظره جدی و پرمخاطب را به یک گفتگوی شاد و کم‌خاصیت تقلیل دهد؛ گفتگویی که با یک صبحانه نرم آغاز و به یک ناهار گرم تمام می‌شود و دراین‌بین سر مخاطبانِ تشنه برای دانستن و جمع‌بندی، بی‌کلاه می‌ماند.
۵- این گفتگو سوپاپ اطمینانی برای هواداران هر دو طرف بود تا نفسی تازه کنند و مسالمت‌آمیزتر به هم فحش بدهند و اعلام برائت کنند.
۶- شبهات و غلط‌اندازی‌های آقامیری کماکان به قوت خود باقیست و بعید است از گفتگوهای لایو بتوان آن را ترمیم یا درمان کرد.
۷- تقسیم‌بندی موضوعی رفیعی، در ابتدای مناظره به‌شدت مفید و راهگشاست: مواجهه تفکیکی با منتقدان در سه حوزه سیاست، اجتماع و دین؛ یکی از راه‌های مفید برخورد با گِل بازی شاخ‌های مجازی، آن است که با آنان به‌صورت تفکیکی مناظره شود تا نتوانند هنگام پاسخگویی از این شاخه به آن شاخه بپرند.
۸- این گفتگوی زنده ده‌ها هزار نفر بازدیدکننده آنلاین داشت، و این نشان می‌دهد دنیا به‌صورت جدی وارد دوران «شهروند رسانه» شده است؛ شاید واقعاً دوران بی بی سی و فاکس نیوز و وال استریت ژورنال و کیهان و شرق و شبکه خبر و بیست و سی گذشته باشد. قبول کنیم که آرایش رسانه‌ای پیرامون ما عوض شده است.
