| سید مهدی سیدی |
چقدر این نگاه، ناجور و غلط‌انداز است که «خیالپردازی» را بد می‌دانیم. چقدر استعدادهای بی‌نظیر را به خاطر همین دیدگاه غلط، له کرده و چه بسیار بال‌های پرواز را که شکسته‌ایم چون هیچ‌وقت دلمان نخواسته دانش‌آموزمان خود را درگیر خیالات کند. همین‌که ابرهای تخیل بالای سر او رژه رفته، بلافاصله ابرها را پراکنده و او را متهم به تنبلی و پریشان‌احوالی کرده‌ایم.
گرچه می‌دانیم خیالپردازی در دو حالت خطرناک و وهم‌انگیز است؛ نخست آنکه از دست خارج شده و انسان را در باتلاق عمیق خود غرق کند، دوم آنکه انسان را به درد بی‌عملی دچار ساخته و منزوی سازد. اما واقعیت آن است که خیال و تجسم، فواید بسیاری دارد:
اراده‌ها را تیز می‌کند، امیال را جهت می‌دهد، اعتماد به نفس را بالا می‌برد، جهت حرکت را روشن می‌کند، از آینده تصویر درخشان می‌سازد، موتور خلاقیت را روشن می‌کند و کارآیی ذهن را بالا می‌برد.
اگر می‌خواهیم آینده اقتصادی خوب و مطمئنی داشته باشیم باید بتوانیم راجع به برنامه‌های آینده خیالپردازی کنیم. کتاب پرفروشی است به اسم «سنگ‌فرش هر خیابان از طلا»، نوشته «کیم وو چونگ»؛ مؤسس و رئیس کمپانی دوو. او در این کتاب رازهای موفقیت خود را توضیح می‌دهد. می‌گوید کودک فقیری بودم و هیچ سکه‌ای در جیب نداشتم اما در عوض آن، هزار فکر و رؤیا در سر داشتم. اتفاقاً فصل اول این کتاب درباره رؤیاپردازی است؛ رؤیاهای سازنده! او می‌گوید تاریخ متعلق به رؤیاپردازان است!
پس رؤیاهایت را بنویس و آرزوهایت را مکتوب کن! گاهی برای خودت نامه‌ای بنویس و به خودت حکم کن که چه تصویری از آینده در سر داری! یا حتی برای خودت انشاء بنویس و نقاشی بکش! زندگی آینده‌ات را تصویرسازی کن: چگونه ازدواج خواهی کرد، فرزنددار خواهی شد، چه شغلی خواهی داشت و چه حد از سرمایه و دارایی به دست خواهی آورد. حتی راجع به انسانیت و معنویت خود هم تصویرهایی بساز! این همان هویت جذابی است که در صورت وضوح ما را عاشق خود خواهد کرد و مثل یک آهنربای پرقدرت به سمت خود خواهد کشید. درباره آینده خود کنجکاوی کن، خودت را در نقش‌های متفاوت تصور کن و اشکالات و ضعف‌هایت را پیدا کن! مطمئن باش خیالپردازی اگر با روش صحیح و اراده عملی همراه شود می‌تواند شش دانگ زندگی را به نامت کند!
