| سید مهدی سیدی |
چه به «نوشتن» علاقه داشته باشیم چه نداشته باشیم نوشتن از تکالیف جدی ماست. با نوشتن خودمان را مییابیم؛ خودمان را میسازیم؛ خودمان را بیان میکنیم و برای انتشار عقاید و دیدگاههای جامعهساز اقدام میکنیم. نوشتن نه سخت است نه استعداد میخواهد. ضربِ «انگیزه» در «مهارت» از ما «نویسنده» میسازد. بهترین راهحل هم آن است که شروع کنیم به نوشتن؛ بنویسیم، بنویسیم، بنویسیم.
مهمترین مانع در آغاز نوشتن، پیدا کردن موضوع است. خیلیها در همین مرحله، چون راه و چاه را بلد نیستند از صرافت نوشتن میافتند.
در نویسندگی به این مرحله میگوییم «سوژهیابی».
در این چهار گفتار، خیلی کوتاه و ساده، سعی کردهام نکاتی را در مورد سوژهیابی با شما به اشتراک بگذارم.
امیدوارم که به کار آید.
قسمت اول) چگونه شکارچی خوب سوژه باشیم؟
قسمت دوم) برای سوژهیابی نیاز به هوش داریم
قسمت سوم) در میان سوژههای خیلی زیاد، کدام سوژه را انتخاب کنیم؟
قسمت چهارم) برای سوژهیابی چه مهارتهایی لازم داریم؟
