| سید مهدی سیدی |
نوشتن، آیین و آداب دارد. چه بسیار قلم‌ها که منحرف و زهرآلود است و چه بسیار نویسنده‌ها و خبرنگارانی که نبودنشان بهتر از بودنشان است. نوشتن، «معجزه» می‌کند و قدرت کلمات، «سحرانگیز» است حال اگر این عصای موسی به دست فرعونی تبهکار بیفتد دمار از روزگار مردم درمی‌آورد. پس:
- با احساسات مخاطب بازی نکنید و با تحریک عواطف مجبورش نکنید حرف شما را قبول کند.
- همیشه مشتری استدلال و عقل‌ورزی باشید و هیچ‌گاه از مطالب بدون مبنا استقبال نکنید.
- بدون اجازه از مطالب دیگران استفاده نکنید. نقل مطلب بدون اسم نویسنده و یا با دستکاری آراء و اندیشه‌های او نوعی سرقت است.
- به خاطر خوشامد یا بدآمد این‌وآن مطلب ننویسید. همیشه پایبند حق و حقیقت باشید.
- به عرف و آرامش جامعه احترام بگذارید و بر شکاف‌ها و دوقطبی‌های جامعه نمک نپاشید.
- در متن‌ها بی‌ادبی نکنید و از به‌کاربردن ناسزا و یا کلمات رکیک و برهنه پرهیز کنید.
- زبان فارسی، وسیله فهم و درک بین نسلی ایرانیان است. به آن صدمه نزنید و بدون قاعده از خودتان فعل و کلمه تولید نکنید.
- چیزی را بدون تحقیق و یا قطعیت در صحت عنوان نکنید. به گمانه‌زنی‌های بی‌ریشه دامن نزنید.
- نسبت به مطالب و نوشته‌هایتان پاسخگو باشید. از مطلب بدون اسم یا با اسم مستعار اجتناب کنید. همیشه به خدمات پس از فروش مطالبتان پایبند باشید.
- از تولید مطالب شهوت‌آلود، خشم‌انگیز و یا ناامیدکننده خودداری کنید.
- همیشه پاسبان ارزش‌های دینی و انسانی باشید. شکیات و نشخوارهای ذهنی خود را به خورد مخاطب ندهید.
- خود را دانای کل ندانید. با قطعیت قضاوت نکنید. سهمی برای دیدگاه و اندیشه مخاطب باقی بگذارید.
- هرگز از تیترهای زرد استفاده نکنید. سعی نکنید با عنوان‌گذاری‌های جعلی یا تحریک‌آمیز سر مخاطبتان کلاه بگذارید تا کلیک بیشتری جمع کنید.
- کاغذها به قیمت قطع درختان تمام شده است. چیزی بنویسید که به‌اندازه «حیات» و «جان» قیمتی باشد.
- قلم خود را هرگز نفروشید.
