| سید مهدی سیدی |
اینکه روزی‌ات را چقدر، چگونه و کجا به تو برساند تمام‌وکمال به دست خودش است؛ بقیه همه وسیله‌اند. گمان نکن رئیس یا مالی‌چی‌های اداره به تو حقوق و اضافه‌کار می‌دهند؛ خیال نکن مشتری است که باید تصمیم بگیرد به تو چقدر پول بدهد؛ تصورت این نباشد که رزق و روزی صرفا به‌اندازه تلاش تو و خوش‌اقبالی تو تنظیم می‌شود!
ده‌ها سال تجربه زندگی می‌گوید «اگر او نخواهد» هیچ ثروتی به ما نمی‌رسد و «اگر او بخواهد» هیچ‌کس جلودارش نیست. مشکل از بی‌اعتمادی ما است. مشکل این است که هنوز در پوسته‌ها و ظاهرها گرفتار مانده‌ایم و میزان ثروت‌مان را از طریق بانک و بورس و بازار سرمایه تعقیب می‌کنیم. برای همین دل در گرو محاسبات ریاضی خودساخته داریم و مدام نگاهمان به دست این‌وآن است تا چیزی بکنیم و پول‌دار شویم. حتما «تلاش» لازم است، «تجارت» سودبخش است، «ارتباط» مشکل‌گشاست اما در تمام ثانیه‌ها باید باورمان باشد که این‌ها همه وسیله‌اند و تا صاحب‌وسیله نخواهد هیچ ابزاری عمل نمی‌کند.
داستان رهگذر
توی پیاده‌رو مردی سی چهل ساله، تلفنی به یکی التماس می‌کرد که 400 هزار تومان تا بعدازظهر برایش واریز کند. با مهارت مثال‌زدنی توجیهاتی می‌آورد و به زیبایی زبان می‌ریخت و سعی می‌کرد طرف را قانع کند که اگر تا عصر این پول را نداشته باشد خسارت سنگینی خواهد کرد. راست و دروغش را نمی‌دانم. توی کوچه بغلی پیچید و محو شد. اما به این اندیشیدم که اگر همین مقدار اصرار و زبان ریختن در مواجهه با خدا داشتیم اوضاع‌مان زیر و رو می‌شد. نمی‌دانم آن‌کسی که پشت تلفن بود که بود و چه کرد؟ اما به یقین می‌دانم خدا از او هم آگاه‌تر است، هم توانایی بیشتری دارد، هم همه ثروت‌ها به‌دست اوست و هم محبت و مهربانی‌اش بیشتر ازهمه هست؛ بدون قیاس!
چرا بی‌اعتمادیم
یک نکته مهم که گاهی معادلات زمینی ما را به‌هم می‌زند «حکمت» خداست. خدا بدون مصلحت و تدبیر کاری نمی‌کند. توجهی به فرمول‌های ذهنی ما ندارد. این که چیزی را نمی‌رساند یا دیر می‌رساند یا بد می‌رساند حتما در منظومه‌ای از حکمت و تدبیر خدا پیچیده شده است و چه‌بسا هیچ‌وقت نتوان در عالم ماده از حکمت خدا سر درآورد. تنها چیزی که کار «بندگی» را آسان می‌کند «ایمان» به خداست. کافی‌ست به خدا – همه خدا با تمام ویژگی‌هایش – ایمان بیاوریم، آن‌وقت تحمل نقشه‌های خدا ساده می‌شود. نقدا همین یک جمله برای یک عمرمان کافی است:
اینکه روزی‌ات را چقدر، چگونه و کجا به تو برساند تمام‌وکمال به دست خودش است؛ بقیه همه وسیله‌اند.
