| سید مهدی سیدی |
«طلا» برای انسان زینت یافته است تا جایی‌‌که برخی طلا را می‌پرستند؛ این زینت، محل آزمایش و امتحان الهی است. قرآن نحوه برخورد با متاع قلیل دنیا را مورد بررسی قرار داده است:
برای مردم چیزهایی زینت یافته است (زُیِّنَ لِلنَّاس) که از جمله آن اموال فراوان از طلا و نقره است (الْقَناطیرِ الْمُقَنْطَرَه مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّه).
احتمالا خیلی از ما حتی حاضر نباشیم طلاهای موجودمان را برای مخارج معمول خودمان تبدیل به نقد کنیم؛ انگار جنسی از میل و اشتها نسبت به نگهداری طلا در وجودمان سابقه داشته باشد. چه به‌اسم سرمایه پایدار و چه به‌اسم زیبایی و تجمل.
ولی به نظر شما چه می‌شود که انسان‌هایی از زن و مرد و کودک و نوجوان، رفتاری متفاوت از خود نشان می‌دهند. همان طلاهای محدودشان را، نه برای مخارج خود که برای استفاده دیگران می‌بخشند. آیا این رفتار، شایسته تعظیم و گرامیداشت نیست؟
زنی بیاید دستبند طلایش را که یادگار مادرش است به مردم غزه ببخشد. دختری دوازده ساله بیاید و گوشواره‌اش را باز کند و به فلسطین ببخشد. آن‌یکی دستبند و گردن‌بند بیاورد و این‌یکی پلاک و انگشتر طلا. این‌همه بخشش چیز ساده‌ای نیست. این روحیه از نهادی رشد‌یافته و وجودی متعالی نشأت می‌گیرد. درست است که حادثه مظلومیت غزه آنچنان عظیم و اثرگذار است که هر قلب سلیمی را به کمک و حمایت، تشویق می‌کند؛ اما باز ممکن است خیلی‌ها حاضر به اینچنین بخشش‌هایی نباشند. اما چه اتفاقی رخ می‌دهد گروه‌هایی از مردم ایران اینچنین مشتاقانه و ایثارگرانه از خالص‌ترین موجودی‌هایشان می‌بخشند؛ آن‌هم برای مردمی صدها کیلومتر دورتر و ناشناخته‌تر. آنچنان‌که در حاشیه نماز جمعه تهران به یکباره دو کیلو طلا جمع‌آوری می‌شود و این جدای از کمک‌های نقدی و حتی اهداء خودرو و آپارتمان است.
آیا این را از برکات تحول‌آفرین انقلاب اسلامی نمی‌دانید؟ آیا این رفتارِ مبارک، نتیجه نقشه تربیتی انقلاب و اسلام نیست؟ در دنیایی که یک دلار را روی هوا می‌قاپند و حتی برای رفاه بیشتر از شکم زن و بچه‌شان می‌زنند، چگونه می‌شود عده‌ای در زنجان و کاشان و مشهد و جا‌ی‌جای ایران برای زن و بچه مظلوم غزه اموال‌شان را می‌بخشند.
آیا هنوز اپوزیسیون جمهوری اسلامی نمی‌خواهد به یقین برسد نظامی که چنین مدافعان پاک‌باخته‌ای دارد هرگز در برابر دشمن سر تسلیم فرو نخواهد آورد؟
و در پایان هشدار به آنانی که در برابر مظلومیت غزه و لبنان کورند و با شعار چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است، رفتار انقلابی مردم را به سخره می‌نشینند:
وَ الَّذینَ یَکْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّه وَ لا یُنْفِقُونَها فی سَبیلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلیم (توبه – 34)
و کسانى را که طلا و نقره مىاندوزند و آن را در راه خدا هزینه نمىکنند، به عذاب دردناکى مژده ده.
