| سید مهدی سیدی |
دوران «مبارزه» هیچ‌وقت به پایان نرسیده است؛ «عقیده» و «زندگی»، ضلع سومی دارد که همان «مبارزه» است. گاهی مبارزه از جاده صلح و تبیین می‌گذرد و گاه از مسیر جنگ و انتقام عبور می‌کند و اینک موعد سرخ انتقام است.
انتقام ایرانی از تبار مبارزه با اسرائیل است اما نه ستیزی در قواره موشک‌ها و پهپادها، که مبارزه‌ای است از جنس اراده‌ها. سال‌هاست که انقلاب اسلامی ایران بنیان مرصوص خود را در برابر اراده لشکر هواپرستان بناکرده است که «جاهِدِ الکُفارَ و المُنافقین و اغْلُظ عَلَیهِم» و صد البته در نزاع چهل‌وچند ساله اراده‌ها، هربار قدرت و تفوق از آن اراده مؤمنان به وعده الهی بوده است که «أَلا إِنَّ نَصرَ اللَّهِ قَریب»؛ همان اراده‌ای که به گسترده جبهه مقاومت تکثیر شده و مبارزانی بدون مرز و جهانی متولد کرده است.
در نگاهی ظاهری، حمله نیمه‌شب پاسداران انقلاب اسلامی به چند نقطه نظامی در سرزمین‌های اشغالی صرفا یک تنبیه نظامی و دفع‌کننده بوده است؛ اما در باطن خود، نقطه عطفی در تاریخ قلدری صهیونیسم جهانی معنا می‌شود. اینک در نقطه اوج درگیری، آنچیزی که وزن و عیار واقعی خود را نمایان کرده اراده محکم جمهوری اسلامی در دفاع از آرمان‌ها و خاک ایران عزیز است با این پیام روشن که دوران بزن‌دررو تمام شده؛ همگان باور کنند زین‌پس ایران هر تهاجمی را بدون تعارف و تسامح، در مبدأ پیدایش سرکوب می‌کند ولو آنکه در قلب اژدهای اسرائیل باشد.
فارغ از پیامدهای نظامی و حقوقی روزهای آینده در دو سوی میدان، ایران در قله یک فتح و ظفر دلگرم‌کننده قرار دارد؛ فتحی که اینک باید روایت آن با غیرت، شجاعت و اعتمادبه‌نفس رسانه‌ای فریاد شود: روایت فتحی با صدای تیترها و عکس‌ها، تحلیل‌ها و موضع‌گیری‌ها، حمایت‌ها و حماسه‌ها.
جنگ اراده‌ها با روایت اراده‌ها تکمیل می‌شود. افکار عمومی و متحیر دنیا، تشنه روایت‌های اقناع‌کننده و حماسی است. صدها هزار توئیت منتشر شده در شبکه‌های جهانی در ساعت‌های اخیر، گواه نیاز به روایت‌های متنوع و توضیح‌دهنده از یک مبارزه ترکیبی و چندبعدی است.
روایت خودی اما جهانی از ماجرا مهم و حیاتی است: گنبد آهنین دیگر محکم نیست، فاصله‌ها دیگر امنیت نمی‌آورد، زرادخانه هسته‌ای بازدارنده نیست، پشتیبانی کدخدا مجوز ظلم و عناد نیست؛ آنچیزی که معادلات را تغییر می‌دهد اراده مؤمنانه است که اگر لازم باشد هزاران کیلومتر آن‌طرف‌تر را هم می‌کوبد و هیبت نظامی جعل‌شده را در نیمه‌شبی پرستاره فرو می‌پاشد؛ و نتیجه آن شبی آرام برای غزه مظلوم و ظلمتی پرهراس و کابوس برای ظالمان کودک‌کش اسرائیلی است.
