| سید مهدی سیدی |
چند روز قبل، جلسه‌ای داشتیم که سخنران آن سردار طلائی‌نیک (یکی از معاونان وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح) بود. وی از همکاران قدیمی شهید محسن فخری‌زاده(*) است. در این نشست به درخواست حاضران، به 5 ویژگی ممتاز آن شهید اشاره داشت که شاید مهم‌ترینش «تکلیف‌گرایی» آن شهید است؛ شهید دانشمندی که تا لحظه شهادت، مدام در حال جستجو بود تا در هر مقطع، تکلیف اصلی و مسئولیت درست خود را بشناسد و همان مأموریت را پیش ببرد.
این ویژگی برجسته بسیاری از انسان‌های انقلابی، اثرگذار و جریان‌ساز است.
اگر بتوانیم این خصلت مهم را – تا حد امکان – در وجود خود نهادینه کنیم چه‌بسا تحولی در نقشه‌های مأموریتی و حتی در توسعه فردی خود ایجاد می‌کنیم. به‌هرحال ما باید در زندگی، صاحب یک پروژه مهم و حیاتی باشیم؛ و صد البته که آن پروژه بزرگ را به خدا و خواست او متصل کنیم؛ آن وقت است که اسمش را می‌گذاریم «تکلیف».
البته ما گاهی رندی می‌کنیم و کاری را که خودمان دوست داریم برچسب خدایی می‌زنیم و با کلاه‌شرعی، آن را در سیاهه تکلیف‌هایمان فهرست می‌کنیم. اما به‌واقع، باید بدون پیش‌داوری و به دور از میل و شهوت، کارهای مورد پسند خدا را شناسایی کنیم و از آن مجموعه، هرکدام که سهم ماست همان را به انجام برسانیم.
به تعبیر ارزشمند (ظاهرا نقل شده از شهید آوینی): کار را برای خدا انجام ندهیم؛ بلکه برای خدا کار انجام دهیم؛ و صدالبته که بین این دو فاصله‌ای نجومی است.
* شهید محسن فخری‌زاده؛ رئیس سازمان پژوهش و نوآوری‌های دفاعی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح بود که در 7 آذر 1399 توسط رژیم صهیونیستی ترور و به شهادت رسید.
