| سید مهدی سیدی |
قرآن، کتاب روز است نه دیروز. قرآن کتاب زندگی است نه طاقچه و مرگ و ختم. قرآن کتاب برنامه است نه انشا؛ قرآن کتاب روش است نه مصداق.
قرآن کتاب حفاظت انسان است در برابر شهوت و شیطان، در برابر عصیان و طغیان، در برابر غفلت و تکبر، در برابر وهم و وسوسه.
قرآن کتاب واقعیت‌هاست. قرآن کتاب انسان واقعی است نه کتاب انسان خیالی.
قرآن رگ و پی اجتماع را خوب می‌شناسد، بیراهه‌های زندگی آدم‌ها را خوب لو می‌دهد. نمی‌خواهد با یک مشت شعار پوشالیِ حال خوب‌کن برای خودش مشتری جور کند؛ پس همزمان که بارها بر محبت و مهربانی و مدارا تأکید می‌کند بر قصاص و جنگ و مبارزه نیز پا می‌فشارد. قرآن کتاب کنار آمدن با بدی‌ها و یا به رسمیت‌شناختن باطل‌ها نیست. قرآن قبول ندارد هرکسی برای خودش عقیده‌ای داشته باشد و همه عقیده‌ها هم حق و محترم باشد. قرآن حرفش را با وضوح و با قاطعیت بیان می‌کند. قرآن حرف خداست به همه زمینی‌ها تا به او برسند، او را بشناسند و در پناه او مأوی بگیرند.
قرآن، کتاب سکوت نیست پس در دوگانه‌ها حرف‌های جدی و محکمی دارد. برای همه‌چیز تئوری و نقشه و برنامه دارد؛ هم برای ازدواج می‌گوید هم برای طلاق؛ هم برای جهاد می‌گوید هم برای صلح؛ هم برای اقتصاد و تولید می‌گوید هم برای قناعت و زهد؛ هم برای فرد می‌گوید هم برای خانواده؛ هم برای مرد می‌گوید هم برای زن؛ هم برای گذشته می‌گوید هم برای آینده.
قرآن را با سایر کتاب‌های زمینی متر نکنیم. باور کنیم قرآن، مهم‌ترین هدیه خداست برای هدایت ما؛ قرآن کتاب هدایت است.
