سیدمهدی سیدی، در هفتمین نشست از سلسله نشستهای شهراندیش با محور «رویداد پژوهی پویش امید و افتخار شهرداری تهران» مطرح کرد:
اصل ایده من این است که پویش امید و افتخار در شهرداری یک «فناوری مدیریتی» است. فکر میکنم این روندی که طراحی شد یک فناوری و ابداع مدیریتی است. این جنس پویشها تحول مدیریتی ایجاد میکند. البته این ایده میتواند مورد انتقاداتی هم قرار بگیرد ولی حداقل بنده یک بهره مدیریتی از این اقدام میبرم و دوست دارم اهالی شهرداری از این جنس نگاه نسبت به رویداد امید و افتخار بهره داشته باشند.
وی ادامه داد: رویکردهایی مانند کاهش فاصله طبقاتی شمال و جنوب تهران از جمله ایدههای مغز متفکر این رویداد است. فاصله شمال و جنوب تهران به لحاظ سبک زندگی از زمین تا آسمان است و شهردار از همان روز اول در شعارهایش مطرح کرد در صدد کاهش این فاصله است. در کنار این نکته باید توجه کرد بستهبندی پروژههای این رویداد نیز تنوع خوبی دارد. باتوجه به اینکه همه ما در ذهن خود حس خوشایندی نسبت به کلنگزنی نداریم اما این پویش سعی کرد این حس منفی را تمام کند. همانطور که برخی پروژههایی که پارسال کلنگ خورده بود، امسال افتتاح شد. جبران کاستیهای گذشته و تمام کردن پروژه ها، خود از شاخصههای این فناوری مدیریتی است. نگاه قرارگاهی دستاورد بزرگی است که در نقطهای یک عده بایستند و مسئولان امر را وادار به اتمام امور کنند.
سیدی با بیان اینکه این رویکرد باعث تحول سیستمی در شهرداری تهران شد، گفت: شهرداری دهها سازمان و شرکت دارد که هر کدام در حد یک وزارتخانه هستند؛ حالا این هیکل فربه، نشسته و خسته را میخواهیم حرکت بدهیم که راهی جز پویش امید و افتخار برای آن وجود نداشت. باید بپذیریم زیست روزمره مردم درگیر تصمیمات شهرداری است. مردم از عدم اتمام پروژههای قدیمی ناراحتند. یک بار باید با جدیت تصمیم گرفته میشد این مسیر اصلاح شود و این هنر پویش امید و افتخار بود.
جای خوشبختی است که شهرداری با این پیکره وسیع و عظیم، ۱۰۰ هفته پای این کار ایستاد و اینها تماماً دستاوردهای جمهوری اسلامی است. وی تاکید کرد: اتمام پروژههای باقی مانده از قبل، ایجاد رقابت بین مناطق به نفع خدمترسانی به مردم، ایجاد مشارکت و همدلی بین مردم، کاهش زمان انجام پروژهها و ذخیره منابع، شفافسازی پروژهها و پاسخگویی به شورای شهر و مردم و اصلاح تصویر ذهنی شهروندان نسبت به کمکاریهای ادوار گذشته از جمله دستاوردهای پویش امید و افتخار است.