Tag: عزت

| سید مهدی سیدی |

عزت، بهترین نعمت خداست. آدمِ عزیز همه چیز دارد و هیچ‌چیز کم ندارد.

عزت یعنی معتبر بودن؛ یعنی آبرومندی، یعنی سربلندی.

عزت یعنی از شکم نهنگ حوادث، سالم و سرحال بیرون آمدن، یعنی در بن‌بست نماندن و بر سرعت

پیشرفت افزودن.

عزت یعنی جبران شکست‌ها؛ عبور از طعنه‌ها، زمین‌گیر کردن حسادت‌ها.

عزت یعنی آرامش و اطمینان؛ یعنی نجات از تلاطم‌ها، یعنی موج‌شکن بودن.

عزت یعنی قدرت درون؛ یعنی برتری فکر، یعنی تعالی روح.

عزت از «عزیز» می‌آید. عزت از اتکاء و اتصال می‌آید، از پناه و پشتیبان می‌آید.

عزیزِ آسمان و زمین است که انسان را عزیز می‌کند؛ همان حیِّ قیّوم، احدِ صَمد، او که نه زاده شده و نه فرزندی زاده است. او که از ازل بوده و تا ابد خواهد بود، همان «هو الاول و الاخر».

اصلا همه عزت از اوست. هیچ‌مقداری از عزت ولو کوچک و خُرد از جای دیگری به‌دست نمی‌آید.

انبار و منبع عزت پیش عزیزِ جبّار است. اوست که ذلیل می‌کند و اوست که بر تخت عزت می‌نشاند؛ هرکس را بخواهد و هرکس را بپسندد.

اما این «هرکس» قاعده دارد؛ قانون دارد، تصادفی نیست، رانت و خویشاوندی و زیبایی و ثروت در آن راهی ندارد.

هرکسی که به قانون خدا تن دهد عزیز است و هرکس در راه خدا، سرعت‌گیر بسازد ذلیل است.

هرکس که در اردوی خدا باشد عزیز است و هرکس که از دیواره‌های بلورین بندگی خارج شود ذلیل است. یک کلام، ختم کلام:

یاران خدا عزیزند. «أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ المُفْلِحون».