| سید مهدی سیدی |
اگر می‌خواهی روزی یک ماشین لوکس و گران‌قیمت داشته باشی، آن را نشان کن و تعدادی عکس‌های آن را روی در و دیوار خانه‌ات نصب کن؛ جوری که از هر طرف می‌روی چشمت به آن بیفتد. گهگاهی هم به بنگاه‌های خریدوفروش ماشین سرک بکش و از پشت شیشه مغازه، همان ماشین گران‌قیمت را دید بزن. اینجوری کم‌کم باور می‌کنی این ماشین مال توست؛ پس بالاخره روزی به آن خواهی رسید.
حالا بیایید این عبارت شیک را مرور کنیم:
«آنکس که آرزویی به دلت می‌اندازد حتما شایستگی و توان تو را برای رسیدن به آن می‌دانسته پس آن آرزو را جدی بگیر که حتما به آن خواهی رسید.»
این‌ها آموزه‌های جذاب و حال‌خوب‌کنی است که خیلی‌ها دوست دارند بشنوند و شبکه‌های اجتماعی را از آن پر کنند. اما فرزانگانی که راه زندگی را پیموده‌اند می‌دانند این حرف‌ها، شعارهای خام‌کننده‌ای است که در ذهن آدم‌ها کج‌راهه‌های فریبنده‌ای می‌سازد و بعد از عمری تلاش واهی، انسان را به دام حسرت و سرخوردگی گرفتار می‌کند.
آرزو داشتن با ما چه می‌کند؟
آرزو داشتن از الزامات زندگی پویاست؛ اصلا آنان که آرزوهای بلندتری دارند آدم‌های ارزشمندتری هستند. آرزوها انگیزه می‌سازند و انگیزه‌هاست که صاحبش را با توان بیشتری به سمت هدف‌ها هل می‌دهد؛ آرزو موتور محرکی است که هرچه پرزورتر باشد انسان را برای حرکت‌های سریعتر و طولانی‌تر آماده می‌کند.
آرزو، از جنس رؤیاهای تصویرساز است؛ جوری که ادامه مسیر را نشان می‌دهد و به انسان مجوز می‌دهد برای تحقق آن بالاترین هزینه‌ها را بپردازد و تمام‌قد وارد میدان مبارزه شود. آرزوهای تصویرساز، قدرت خیره‌کننده‌ای در الهام‌بخشی دارد و با همین الهام‌بخشی به آدمی جرأت و جسارت می‌دهد.
کدام آرزو درست و کدام رؤیا خطرناک است؟
رؤیایی درست است که انسان را از خواب بپراند نه آنکه او را به خواب فرو برد. پس بین خیالبافی تا خیالپردازی مرزی ظریف است. خیالبافی مثل ماده مخدر انسان را بی‌حال و سست می‌کند اما خیالپردازی قله موفقیت را نشانه می‌رود و همچون کوهنوردی بااراده، آدمی را به صعود می‌کشاند. پس نباید فریب حرف‌های پوچ و بی‌پشتوانه را خورد. نباید استوری‌ها، عکس‌نوشته‌های بی‌مایه و متن‌های مجازی بی‌پایه را مبنای زندگی قرار داد.
آرزو لازم است اما کدام آرزو؟
1- آرزوها باید منطبق با قابلیت‌ها، استعدادها و سابقه‌ها باشد.
2- آرزوها باید صحیح، مشروع، متین و قابل دفاع باشد.
3- آرزوها باید در نظام اولویت زندگی جا داشته باشد.
4- آرزوها باید قابل برنامه‌ریزی و تعیین نقشه راه باشد.
5- آرزوها باید در واقعیت پایه داشته باشد نه در اتمسفر خیال همچون ابری هزار شکل راهزنی کند.
6- آرزوها باید به انسان حرکت و اقدام هدیه بدهد نه اینکه او را در لاک انتظار و خواب خوش فرو ببرد.
7- آرزوها باید سلسله مراتبی از هدف‌های پلکانی را طرح‌ریزی کند.
