| سید مهدی سیدی |
معتقدم «نوشتن» ما را روبهراه میکند، میسازد، آرام میکند و پنجرهای تازه در زندگی باز میکند. شاید باورتان نشود آنان که مینویسند متفاوت میشوند؛ چیزی میشوند غیر از آنی که تا الان بودهاند. اگر میخواهید متحول شوید، اگر میخواهید نو شوید، اگر میخواهید یلدای دلتان، سحر شود، «بنویسید». اگر از خودتان خسته شدهاید و راه فراری پیدا نمیکنید «بنویسید». اگر دردی دارید «بنویسید»؛ حتی اگر این درد جسمی و بدنی باشد شاید «نوشتن» برایتان معجزه کند.
نوشتن شفابخش است مثل عسل؛ روحآفرین است مثل جرعهای آب تازه و خنک؛ قدرتساز است مثل یک دوپینگ مجاز و معجزهگر.
شاید به این فکر نکرده باشید نوشتن ارزانترین هنر دنیاست، خیلی ساده و راحت است، خیلی دمدستی است، هیچچیز ویژهای نمیخواهد. همین حالا باید تصمیم بگیرید و راجع به یک موضوع بنویسید. مثلا درباره خاطراتتان؛ نه راجع به اینکه «تابستان گذشته را چگونه گذراندید»، نه! حتی راجع به اینکه آخرین باری که تهدیگ غذا را سوزاندید چه شد؟ ماشینتان پنچر شد چهکار کردید؟ شارژ موبایلتان در اوج نیاز ته کشید چه تدبیری اندیشیدید؟ وقتی لباس خریدید و بعد فهمیدید سرتان کلاه رفته چه حسی پیدا کردید؟ وقتی برای دهمین بار ازتان خواستند 12 قطعه عکس سهدرچهار تحویل دهید چگونه مورمور شدید؟ وقتی جریمه جاده شمال برایتان پیامک آمد درحالیکه دو سال است حتی تا شاهعبدالعظیم هم نرفتهاید چقدر ذهنتان منفجر شد؟ وقتی یک نماز صبح سرحال خواندید چقدر کیف کردید؟ وقتی نیمهشب با خدا صمیمی شدید و به او قول دادید چقدر آدم شدید؟ وقتی روز مادر کنار سنگ قبر مادربزرگتان نشستید و فاتحه خواندید چقدر چشمهایتان خیس شد؟ وقتی رئیستان زنگ زد و فرزند بازیگوشتان موبایل را رد تماس کرد چقدر خجالت کشیدید؟
زندگی پر است از این «وقتیکه»ها. پس بنویسید که نوشتن معجزه میکند!