| سید مهدی سیدی |
ما هنوز هم -و چه‌بسا خیلی بیشتر از روزگار قبل- به کار فرهنگی اجتماعی نیاز داریم.
در حال حاضر مجموعه‌ها و دستگاه‌های فراوانی در کشور به کار فرهنگی مشغول‌اند و البته در این میان بودجه‌های هنگفت عمومی و خصوصی بسیاری برای آن خرج می‌شود.
ولی یکی از اشکالات بزرگ آن است که عموما کار فرهنگی را کاری غیر تخصصی می‌دانیم و گمان می‌کنیم کارهای فرهنگی صرفا با مقداری اخلاص و انگیزه به نتیجه می‌رسد. برای‌همین برای کار فرهنگی اندیشه خاصی را سامان نداده و خود را در معرض هیچ آموزش و تجربه‌ای قرار نمی‌دهیم. در نتیجه بسیاری از مسائل فرهنگی کشور حل‌نشده باقی مانده و حتی به دردهای مزمن و دامنه‌داری تبدیل می‌شود که باید در برابر آن خون‌جگر خورد.
همزمان با حجم جدیدی از چالش‌های نوظهور مواجه می‌شویم که پیچیدگی کار را به مراتب بیشتر می‌کند.
ما در این سال‌ها تجربه خوبی در زمینه برگزاری کارگاه‌های آموزشی و هم‌اندیشی فرهنگی داشتیم. این کارگاه‌ها در موقعیت‌های گوناگون، نظیر دانشگاه‌ها، مدارس، هیئت‌ها و مساجد، دستگاه‌های دولتی و نیز مجموعه‌های تخصصی فرهنگی اجتماعی برگزار شده است.
به اذعان شرکت‌کنندگان این کارگاه‌ها تحول چشمگیری در نگاه‌ها و عمل‌ها ایجاد کرده است.
در حال حاضر هم این آمادگی وجود دارد که دوره جدید کارگاه‌ها به درخواست و میزبانی مجموعه‌ها برگزار شود؛ (چه حضوری و چه مجازی)
این کارگاه‌ها عموما گفتگومحور و تعاملی است و لابلای آن تعداد قابل‌توجهی تمرین‌های عملیاتی مبتنی بر زمینه‌های ذهنی و تجربی کارآموزان به انجام می‌رسد.
در این دوره‌ها سرفصل‌های مختلفی به بحث گذاشته می‌شود:
فرهنگ چیست و عناصر سازنده آن کدام است
چه چیزهایی کار فرهنگی هست چه چیزهایی نیست
برای اقتصاد و درآمدزایی در کار فرهنگی چه باید کرد
مبطلات و محرمات کار فرهنگی کدام است
نسبت کار فرهنگی و رسانه چیست
مخاطب‌شناسی در کار فرهنگی چگونه است
چگونه می‌توان در کار فرهنگی نگاه جهانی و عمل بومی را ادغام کرد.
آینده از آن ماست اگر آن را بسازیم؛ با اراده و هوشمندی و تلاش.
