| سید مهدی سیدی |
یکی از مهم‌ترین تعابیر قرآنی، مفاهیم مربوط به ضلالت و هدایت است. شگفت آنکه قرآن در برخی موارد ضلالت و هدایت آدم‌ها را به خود خدا نسبت می‌دهد. این تعبیر را چگونه باید توضیح داد؟ اساسا خداوند زمینه‌های هدایت را چگونه جور می‌کند (توفیق) و چگونه برای عده‌ای زمینه‌های هدایت را حذف می‌کند (سلب توفیق).
فرازی از سخنرانی در جلسه هیئت بنی‌الزهراء (سلام‌الله علیها) – 15 شهریور 1402
