| سید مهدی سیدی |
خدا را شکر که همه ما اهل نمازیم. اما گاهی فراموش می‌کنیم بیشتر از قبل به نماز بیندیشیم و راجع به آن سخن بگوییم. به‌ویژه درباره فرزندان‌مان که کمتر در معرض اطلاعات دینی قرار دارند.
بارها در دوران دانش‌آموزی این روایت را شنیده‌ایم که امام باقر (علیه‌السلام) فرمود: انّ أَوَّلَ مَا یُحَاسَبُ بِه العَبدُ الصَّلاه، فَإن قُبِلَتْ قُبِلَ ما سِواها – اولین چیزی که از ما حسابرسی می‌شود نماز است؛ چنانچه به‌عنوان برگه رویین پرونده اعمال‌مان پذیرفته شود بقیه اعمال ما را هم قبول خواهند کرد.
به این معنا که نماز خوب و کیفی، شرط قبولی همه اعمال است.
به نظرم رسید بعضی نکات کاربردی را جهت یادآوری تقدیم کنم تا به کیفیت نمازهایمان کمک کند. ان‌شاءالله.
1- نماز در سبک زندگی ما جایگاه ویژه و محوری پیدا کند نه اینکه نمازهای یومیه، طفیلی و ته‌مانده کارهای دیگرمان باشد. می‌شود با قدری برنامه‌ریزی و دقت، ساعت نماز را محور مستقل و زمان‌بندی رفت‌وآمدها و جلسات و ملاقات‌ها را وابسته به آن تنظیم کنیم.
2- هربار نمازمان را چند درجه کیفی‌تر بخوانیم. مقداری از عجله در رکوع و سجود کم کنیم و یکی دو ذکر به آن اضافه کنیم. قبل از آغاز نماز چند ثانیه‌ای آرامش و تأمل پیدا کنیم و هرچیزی که باعث هدررفت انرژی ما در نماز می‌شود و یا بی‌دلیل و بادلیل حواس‌مان را پرت می‌کند مدیریت کنیم. عجالتا یک قاتل بزرگ در برابر نمازهای خوب ما صف کشیده که همان موبایل‌ها و شبکه‌های اجتماعی است. می‌شود برای دقایقی بند نافمان را از آن جدا کنیم و به‌صورت ویژه‌تر به گفتگو با خدا بپردازیم.
3- راجع به نماز، ذوق‌آمیزتر گفتگو و با نیکی از آن یاد کنیم. نگوییم آخیش! نمازم را خواندم راحت شدم؛ مبادا هنگام سخن گفتن درباره نماز با کراهت حرف بزنیم و یا گره به ابرو بیندازیم.
4- تا جایی که می‌شود شیرینی نماز را به ذائقه بچه‌هایمان بچشانیم و بی‌آنکه به آنان فشار و اجباری وارد آوریم فرزندان را در نماز خودمان همراه کنیم. گاهی بچه‌های خردسال دوست دارند هنگام نماز از کتف‌وکول ما بالا بروند و یا به ما بپیچند. از این بازی‌های کودکانه استقبال کنیم و خیلی مته به خشخاش نگذاریم که آهای! نمازم را خراب کردی و بعد با داد و بیداد طردشان کنیم.
5- توجه کنیم به‌واسطه نماز، بچه‌هایمان را محروم نکنیم. مثلا بچه یک سیب از یخچال می‌خواهد و یا می‌خواهد از کمدش یک اسباب‌بازی به او بدهیم و اتفاقا دقیقا وقت نماز است. نگوییم برو بابا! فعلا نماز دارم! بچه نمی‌تواند صبر کند و با این کج‌سلیقگی، محرومیت و بی‌توجهی ما را به‌حساب نماز می‌گذارد.
6- از مجموع نمازهای روزانه، نماز صبح را جدی‌تر بگیریم. متأسفانه در سبک زندگی مدرن عموما نمازهای صبح ما قضا می‌شود. به این قضا شدن‌ها عادت نکنیم.
بسیار عالی
تشکر